Ateş-i sirke
Eskiden ateşi sirke ile de söndürürler veya ateşi çıkan hastaların ateşlerinin düşmesi için vücutları sirke ile ıslatılırmış. Sirke divan şiirinde harareti kesen, ateşi düşüren, ateşi söndüren, teskin eden, aşığın gönlüne ferahlık veren, bir mazmun olarak kullanılmıştır.
Divan şairleri sirkenin ve ateş düşürmek maksatlı kullanımı ile gönül ateşini teskin etmek maksatları arasında kurdukları muzipçe alakalarda vardır. Sirke ile şarap yapımları ve özellikleri bakımından aynı kökenden gelirler, Şarap içmek haramdır ama şarabı şifa gerekçesi ile kullanmak haram olmaz. Bu gerekçelerden kinaye ile şarabı da sirke gibi şifa maksatlı kullanmak gibi imalar sık sık kullanılan bir mazmundur.
Sirkenin tadı ekşidir. Bu yüzden şiirimizde de sirke ekşi yüzü temsil edebilir. Yüz ekşitmek bu bakımdan sirkeyi işaret eder.
Beni senden soğutmağa suratın ekşitir nâsih
Bilir ki sirke ile yeğ söyünür bî güman ateş ( Necati)
Bezm-i germa – germ iken gelmiş rakib-i tüşra
Sirke dökmüş üstüne ol odı teskin eylemiş (ibn –i kemal)
İçki meclisi tam harareti yükseltmiş iken sanki ateşin üstüne sirke dökerek söndürdü. ( Yani şarabın hararetini sirke içerek düşürdü. )