Ayru düşdüm dōstlar serv·i bülendümden benüm

fāʿilātün fāʿilātün fāʿilātün fāʿilün

 

Ayru düşdüm dōstlar serv·i bülendümden benüm

Rāstı ben böyle ummazdum efendümden benüm

 

Nice kez ol serv·i ser-keş gördi ayaḳlar raḳīb

Dimedi bir kez ki el çek derd-mendümden benüm

 

Geydürelden dest·i ḥasret ġam palāsın egnüme

Şimdi kendüm yigrenürem kendü kendümden benüm

 

Bendler geçdi baña zülf·i siyāh·ı dōst kim

Ḫalḳ·ı ʿālem pend alurlar şimdi pendümden benüm

 

Ey Necātī saña bu devlet yiter kim ehl·i derd

Tāzeler cānını şiʿr·i dil-pesendümden benüm

 

 

 Ali Nihad Tarlan i, Necāti Beg Divanı, Istanbul: Milli Eğitim Basımevi, 1963);