AZAP ÇARKI

AZAP ÇARKI
 

Sensizlik ruhumda yatalak hasta

Yalnızlığın ilmek ilmek ördüğü ömürlük yasta

Sensizlik mahzun bakışlarla demlenir derinde

Yalnızlığın hüküm sürdüğü eski yerinde

Bu azabın çarkında toplanır bütün zamanlar

Gece örseler, boğar; sensizlik tamamlar

Bende geceyle sensizliktir gerçek sevgili

Gah ü bigah yaşarım bu tutkulu hayali

Biz de kaçalım seninle geceye 

Gizemli, sarmaşık o girift düşünceye

Bütün kavuşmalar toplanıp sıkışmış orada 

Gözlerdeki saf, titrek ve ümitsiz duada 

Bakışın, gülüşün, neşenle hüznün

Gece mehtabı da söndüren aydınlık yüzün 

Bir çarmıh kurar her gece yorgun ruhuma

Gerildikçe bin lanet yağdırırım doğduğuma 

Bana da söyle sırrını kapanmaz mesafelerin 

Gamsız uykularına nasıl dalınır gecelerin

Benden dinle yokluğunda kaç kez yarattım seni

Güvercin gözlerini, beyaz kollarını, sıcak buseni

Bak! içten, titrek birkaç nidayla nasıl

Kimya-yı saadetine sığındım yine bu son fasıl 

Gözlerime asılı tablolarla pencerelerde

Kalakaldım, şiirin ve ilhamın bittiği yerde