Bahname Nedir Bahneme Türü Eserler

 Bahname Nedir ve Bahname Türü Eserler

Osmanlıca yazılışı : باهنامه

Bahname, Arapça "şehvet" ve "cinsel ilişki" anlamına gelen  "bah" kelimesi ile  Farsça "kitap" demek olan "name" kelimesinin birleşmesi ile oluşan cinsellik veya  cinsel hayat kitabı anlamına gelen bir kelimedir.  "[1]

Bahnamaler  eski edebiyatta cinsel sağlık, cinsel ilişki türleri, [2]cinsel gücü arttıracak ilaçlar, tedbirler, cinsel pozisyonlar, aşk teknikleri ve cinsellikle ilgili  fizyolojik bilgilerden bahseden eserlerdir.  [3]  Bu tip konulardan söz eden eserlere “Bahnâme” veya “Kitâbü’l-Bâh” adı verilmiştir. Bu amaçlarla yazılmış “ Arapça, Farsça ve Türkçe kitaplarda nikâha, dinî ve tıbbî bakımdan cimâ âdâbına yer verildiği gibi bu konudaki her türlü yetersizlik ve rahatsızlıklara çare olacak çeşitli ilâçlar da gösterilmiştir.”[4]

Bu eserler önceleri   tıp alanında  cinsi meseleleri ele alan kitapları ifade etmek amacıyla kullanılmış, daha sonra  edebiyata da geçerek  şehvet uyandıran hikâyeleri tarif etmek amacında kullanılan bir edebiyat terimi haline de gelmiştir.   Tıbbı manada bu konuyla alakalı yazılan ilk eser İbn-i Sina'nın ( Ölümü- 1037) yazmış olduğu  bir eserdir.  Tıbbi anlamda diğer bir eser ise Hace Nasirettin Tusi tarafından yazılmış olan eserdir. 

Edebiyatta bahnameler şehvet uyandıran hikâyelerin adı olarak kullanılmıştır. Bu türde yazılmış eserlerin  ilki Şeyh El Bevza-i’nin  “ Kokulu Bahçe) adlı eseridir.   Eser Tunus Sultanın  baş vezirinin isteği üzerine yazılmıştır. Bahname türünün en popüler eserini ise Nasreddin-i Tusî ‘nin yazmış olduğu eserdir. Türkçe olarak yazılan ilk bahname, 15 yy da Nasreddin-i Tusî'nin kitabının tercümesidir. [5]Nasirettin Tusi'nin yazmış olduğu bu eseri Selahaddin adında bir müellif   Saruhanoğlu Yakup Bin Devlet Han adına Türkçeye çevirmiştir.

Bunların dışında Musa Bin Mesud’ ‘un Bahname Tercümesi[6],  Mercimek Ahmet’in Kabusname adlı eserinin bazı bölümleri  bu konuda yazılmış eserlere örnektir. Bunların dışında bazı şehrengizler, Enderunlu Fazıl’ın bazı eserleri  bu  türde yazılmıştır. Bahnamelerin hem manzum hem de mensur türleri  vardır.

Eski devriden kalma ve yazma eser olarak çoğu anonim ve birbirinin tekrarı mahiyetinde birçok bahnâme telif ve tercümeleri mevcuttur (Şeşen, Fihrisü maḫṭûṭâti’ṭ-ṭıbbi’l-İslâmî, bk. İndeks s. 484-525).

Bahname Terimleri

Bahnameler  mahbub, mahbube ve  civan lar için yazılmıştır. Mahbube "Kadın sevgili" "Civan" ise Farsça "Genç, delikanlı" demektir.  İstilka (Yatar Durumda Cinsel İlişki), Kuudat(oturur durumda cinsel ilişki),  Iztıca (yan yata durumda ilişki)  İntibâ (yüzüstü yatar durumda yapılan cinsel ilişki)  Bus ( buse) öpmek, MÜLÂTAFA VE MÜLÂABELER: (Şakalaşmalar, oynaşmalar),  "Zeker" erkeğin, "ferc" kadının cinsel organıdır.  Bu organlara "Ferc-i murassa" veya "mevzi-i ziba" dendiği de olur.  Cinsel ilişki ise  “cimâ etmek” olarak ifade edilir.

  KAYNAKÇA

1] ABDÜLKADİR ÖZCAN, https://islamansiklopedisi.org.tr/bahname

[2] Dr Aslan Tekin Edebiyatımızda Teerimler, Elips Yaınları Ank. 2006 , shf 35

[3] Murat Bardakçı, Osmanlıda Seks, https://www.bilinmeyenturktarihi.com/pdf/osmanlida-seks.pdf

[4] ABDÜLKADİR ÖZCAN, https://islamansiklopedisi.org.tr/bahname

[5] Murat Bardakçı, Osmanlıda Seks, https://www.bilinmeyenturktarihi.com/pdf/osmanlida-seks.pdf

[6] https://www.sbedergi.ibu.edu.tr/index.php/sbedergi/article/view/668