Bak haline şol vâ’iz-i fettan-ı zemânın
Men’ eyler imiş zikrini cehr ile Hudâ’nın
Ey kendüni âlim sanıcı münkir-i câhil
Vallahi galattur bu senin biliş zannın
Sırrı nedir söyle eğer var ise ilmin
Okunduğının savt-ı bülend ile ezân’ın
Her gece nemazında cehr olduğı meşru’
Niçün de cevabını bana yumma dehân’ın
Kur’ânı tilâvet et ya niçün cehr ile efdal
Hem sırrı ne minberdeki cehrî hutabâ’nın
Lebbeyk deyu niçün çağırır vakfe’de huccâc
De sırrı ne ol arsada feryâd u figân’ın
Haccın ya niçün zînetidir telbiye cehren
Hem hikmetini söyle bana ref’-i sadâ’nın
Eyvah ki henüz oldı garib dîn-i Muhammed
Çün kıldı elinde bu misilli ulema’nın
Münkirleri nehy eyleyub aksin ederler
Kuddûsî heman bil ki budur başı belâ’nın
 
Kuddûsî Divânı, 487/3, 6-13/361.