Bakma bana, bakma bana / bu göz ile, bu göz ile
Can gözünü ger açasın / sen n’olasın, sen n’ola?
 
Ger beni sen gey göresin / kendizini bey göresin
Ne nese kim isterisen / sana gele, sana gele

 
Tanrı’yı bilgil dek dur / Tanrı’yı görgil dek dur
Eytme bunu kim “Tanrı / kanda ola, kanda ola?”
 
Benden işit, var anda / kim canına can katıla
Ağla anı kim andan / bunda kala, bunda kala
 
Ben ki sözün söylervem / gün ü gece göynervem
Bu umuda kim kişiler / anı bula, anı bula
 
Ben ki ana âşıkvam / uslu iken delivem
Deli gibi ırlarvam / terlelelâ terlelelâ
 
Ol ki bununla sevinür / bunu diler, bunu görür
Anda varırsa bundan / ol ne kıla, ol ne kıla?
 
Ger göremezsiz kanı / ger bulamazsız canı
İsten anı kim sizi / anda sala, anda sala
 
Anda yakın, Rahman’dır / bunda yakın, Şeytan’dır
Şeytan elinden kaçın / eydin lâ havle velâ
 
Kon savaşı siz bugün / Şeytan başını döğün
Süd bigi vü bal bigi hoş / karılın birbir ile
 
Türkçe eger bileydim / bir sözü bin edeydim
Tatça eger dilersiz / gûyem esrâr-ı ulâ
 
Kim Veled’i severse / gey göz ile bakarsa
Tanrı anın başından / sava belâ, sava belâ

 

 

 

 

Yakup Şafak ,Mevlâna ve Sultan Veled’in Türkçe Şiirleri , Konya, 2008, Bşh.Bld.Yay.