Sanal ortamdan araştırma yapıp derleyip seçtiğim Bekri Mustafa'ya  ait fıkraların son bölümünü takdim ediyorum. Gülmeye çok ihtiyacımız var. Gülün, bol bol gülün; şen şakrak kahkahalar atın. O zaman hasta iseniz sağlığınızın düzeldiğini, karamsarsanız, mutsuzsanız iyimser ve mutlu olmaya adım attığınızı fark edeceksiniz...

 

**

 

Bekri Mustafa, bir gece her zamankinden daha çok sarhoştur. Düşe kalka evinin yolunu tutar; sokağı bulur fakat evi bir türlü bulamaz.

O sırada sokaktan geçen birini görür ve sorar: 

-Bekri Mustafa'nın evi hangisidir? 

Adam bakar önce bir ve şaşırır:

-Ya Bekri Mustafa sensin zaten; yoksa benimle alay mı edersin? der.

Bekri Mustafa:

-Ben seninle alay filan etmiyorum, sana Bekri Mustafa kim diye de sormuyorum ki, evi nerede diye soruyorum. Onu söyle bana!

 

**

 

Bekri Mustafa'ya sormuşlar: 

-"İyilikle güzellik arasında, ne fark vardır?"

Bekri cevap vermiş: 

-"İyilik ispat ister, güzellik istemez... Gözle görülür..."

 

**

 

Yine içki yasağı olduğu günler. Bekri Mustafa'yı yakalayıp Kadı'nın karşısına dikmişler. 

Kadı sormuş: 

"İçki kullanır mısın?"

Daha tam olarak ayılmamış olan Bekri, birden heyecanlanmış: 

"Ne o, yoksa ikram mı edeceksiniz?"

 

**

 

Bekri Mustafa her zaman tartıdan çalan mahalle bakkalını kara kara düşünürken görünce, sormuş: 

-"Hayrola kara kara ne düşünüyorsun böyle?"

-"Hiç sorma" demiş bakkal, "Hırsızlar dün gece terazi ile dirhemlerimi çalmışlar."

Bıyık altından gülmüş Bekri: 

-"Vah vah" demiş, "Demek sana çalacak bir şey kalmadı."