Mefûlü/Mefâîlü/Mefâîlü/Feûlün
 
1.Ben bende-i bî-çârene kılsan nazar ey dost
Sen pâdşeh-i mülk-i cemâle ne zar ey dost[1]
2. Şol denlü ganî kıldı beni genc-i hayâlün
Kim düşdi gözümden dür ü la’l ü güher ey dost
3. Zevk itse hayâl-i lebün ile n’ola gönlüm
Bes hoşdur inen hasteye gül-bâ-şeker ey dost
4. Zaf ile vücûdum çöpe döndügi budur kim
Şâyed k’ilede kûyuna bâd-ı seher ey dost
5.Bir kez dimedün tâli’-i nahs ile demün ne
Bir zerre Münîre nazarun yok meger ey dost[5]
 
Ersen ERSOY,  II. BAYEZİD DEVRİ ŞÂİRLERİNDEN MÜNÎRÎ HAYATI,ESERLERİ VE DÎVÂNI (İNCELEME-TENKİTLİ METİN) https://ekitap.kulturturizm.gov.tr/Eklenti/10631,muniripdf.pdf?0