Ben İnsanım

 bu eser 31-08-2013 tarihinde haftanın şiiri seçilmiştir



        BEN İNSANIM

 

Bazen aklım esrir benim, ruhum tende esir benim

Günahımla, sevabımla bütün benim, kesir benim.

 

 Benim için döşendi bu muhteşem kâinat,

Gâhî inkâra düşer, gâhî enel Hakk derim,

Sürgünüme vesile ilk günahımdır fakat,.

Kıyamet’e dek belki her an tövbe ederim

 

Aklın perdelerini kaldırıp zaman zaman,

Burçlarda soluklanıp, maveraya yürürüm

Beni bana yad eden, beni benden ayıran

Nefsin tahribatını zikir ile kürürüm.

 

Güneş bir mekik gibi dokurken mevsimleri

Sayfa sayfa çevirir gece ile gündüzü

Takvimler eskidikçe soldurur resimleri

Belirir aynalarda hayatın öbür yüzü

 

Bir kemanın telinde inlerken duygularım,

.Hazin bir hikâyenin içimde hüznü ağlar.

Gün olur isyanıma bahaneler ararım.

Ruhumu bir amansız şüphenin odu dağlar.

 

Ömrümün takviminden her gün bir yaprak düşer,

 Uçar gider her akşam kabrimin toprağına

 Yanımda götürdüğüm ya hayrolur ya da şer

 Düşünce Azrail’in ölüm denen ağına.

 

Sonsuzluğa uzanan bir yolun yolcusuyum,

Bu fani mekânların hudutları dar bana.

Bütün kibrime rağmen bir damla kerih suyum,

Burda payıma düşen bir metre mezar bana.

 

Gölgem hiç usanmadan peşimden yürür benim,

Sabah akşam bedenim durmadan çürür benim.