“Ben isterim ki, güzeller, bütün güzellikler

Uzak uzak pek uzak bir ufukta eğlensin

Uzak ve ince tebessümlerile şam ü seher

Hayata nur-i safa serperek çiçeklensin

 

Güzel melekse… bulutlarda gökyüzünde yaşar:

Uzak, beşerden uzak bir muhite mail olur.

Uzak, beşerden uzak, gizli bir fezaya koşar;

Yaşar melek gibi, hoş bir hayal-i muğfil olur.

 

Evet, uzakta saadet var, aşka hürmet var,

Yakın zehirlidir, amma uzakta cennet var;

Uzakta var ebediyet ki, başka nimettir.

 

Cihanı cennete teşbih eder de bir şair,

Güzel bir afeti bazen melek sanır, sevinir,

Fakat saadeti aldanma, pek muvakkattır!”

 

 (Hüseyin Cavid, 2013: 880)