BEN SABİHA

Gömme dolabında saklıyım hazanın: farz-ı mahal geçiş hakkı tanınmayan bir yolda geri geri sürüyorum arabayı ve kırıyorum direksiyonu elbet zincirleme kazaya mahal olmamak adına ben asla direksiyon başına geçmedim ki bir ömür.

Bingo.

İşte şimdi başındayım kelimelerin direksiyonunda elbet elyaf kalemimdir ara sıra gaza bastığım sıkıldım mı frene asılıp hangi duygu ise askıntı olan çeperimdeki sonsuzluğa dahil olmak adına sadece gövdemle yaşadığıma dair bir inanç geliştirdiğim.

 

 

 

 

‘’Sabiha bu adamlar beni alıp götürecek

Sakın ha ağlamanı istemiyorum

 

Çocuğa bir şey söyleme Sabiha belli olmaz

Sakın ha ağlamanı istemiyorum

Bakarsın çabuk biter akşama evdeyim

 

Hay Allah bu ilkbahar beni öldürecek

Bu adamlar Sabiha beni alıp götürecek

Sakın ha ağlamanı istemiyorum

Paran var mı yok mu bilemiyorum

Al şu yüz lirayı yanında bulunsun

Beyler ben hazırım haydi gidiyoruz

Sabiha unutma seni bekliyorum…’’(A. İlhan)

 

 

Çarşaflar kirli, memur bey

Görmez misin yerler de toz içinde.

Toza dumana katardı Atilla bir zamanlar

İçimde kalan ukdenin

Yansımasıdır bu aşk,

Birbirimizden hiç bu kadar ayrı kalmamıştık önce.

Sözüm söz vaktimi hesaplı kullanırım

Görmezsem kocamı nasıl kurtarırım

Ruhumu o darağacından?

 

Hep dediydi bana kocam:

Beni bekle, Sabiha.

Erkenden düştüm yola

Gözlerim kan çanağı ağlamaktan

Haydi, bir el ver de geçeyim içeri

Atilla tek aşkım

Kilitli yüreğimin şifresi hayatımda

Kayıtlı tek kelime.

 

Gönlüm kaymıştı hem onu ilk gördüğümde

Hep beyazdı yüzü alnı

Elleri kirliydi ne de olsa bir inşaat işçisiydi

Kim ne iftira attı da adamıma

Düştü mahpushaneye.

 

Verdiği yüzlük

Sol parmağıma taktığım yüzük…

Yüzüm yok ki onsuz

Hatırına ananın bacının

Kaybolduğumu sanacak şimdi

Eğer ki görüşü kaçırırsam

Uyku girmez gözüne.

Bak, el kadar çocuk nasıl da çeker baba hasreti.

 

Ben kim miyim?

Sakın ha, açtırma kutuyu söyletme kötüyü

Öyle düşmüştüm ki kirin içine

Bak, onun da benim de her yanımız bembeyaz

Allah affetsin günahlarımızı

Bir birbirimizi çok sevdik, memur bey.

 

İşkillenmiştim de uzun zaman önce

Ama sandım ki;

İşi uzadı

Ne de olsa hayli geç geliyordu eve.

Haydi, lafı uzatma da alıver beni içeri

Yaprak sarma da yaptım, hani:

Al, kardeşim:

Sana da yeter ona da

Ben hepten yettim kendime

Gerçi yediremedim bunca küfrü, iftirayı.

 

Eh, masum değiliz elbet hiç birimiz

Herkes olmaksa raconumuz

İzin ver de göreyim yüzünü adamımın

Sanma da sakın kirli bir kadınım:

Ben, Sabiha:

Tövbemi ettim günde beş vakit namaza dururum

Allah af ettikten sonra

Haydi, yol yakınken azat edilsin günahım günahı.