BEN ZEYTİN AĞACIYIM

BEN ZEYTİN AĞACIYIM

Ben zeytin ağacıyım yaşım bin üç yüz elli

Seneler nasıl geçti yaşlı gövdemden belli

Nice kavimler geldi gölgemde konakladı

Ne savaşlar patladı, huzurum durakladı.

Deme öyle kocamış, ne de buruşmuş diye

Yaşadığım her günüm asıl sana hediye.. 

Ben sevdayım aşkım ben, coğrafyayım tarihim

Göğsümde boğum boğum yazılıdır talihim

Bil ki Anadoluyum, ana yurt işte benim

Toprağımla, kökümle, dallarımla sendenim.

Nice sultanlar gelmiş, komutanlar yaslanmış

Vücudumda her kıvrım  gözyaşıyla ıslanmış. 

Sadece ağaç mıyım, kütük mü, kereste mi?

Yoksa senin özünü haykıran son beste mi? 

Yüzüme bakıp ders al geçmişini unutma

İnan yarınlarına,  umudunu uyutma!

Not: Dr.Aytül Kaplan’ın Ben Zeytin Ağacıyın 1350 Yaşından Yaşlı kitabındaki “Son söz” olan şiirimiz.