BENİMKİ DOSTLARIM

Kar sanmayın; kır başıma bakınca,
Akça saçta; az siyahlar benimki.
Gönül memnun; yakışıklı kalınca,
Alnımdaki kırışıklar, benimki.

Mazime nazarda; gördüm çocuğum,
Kar kürürdüm, sırtımdaydı gocuğum.
Dalgınlıkta; yitti yakut boncuğum?
Aramaktan bıkan, bu can benimki.

Mihnet yükü omuz’uma binince,
Kim nekestir, kimler cömert bilince,
Can dostlarım, hanemize gelince,
Sevinçten dört köşe, bu ten benimki.

Nice devran geçti ömür yolunda,
Yar bulunca; bakarsın eş kolunda.
Aşkın çarpar, mutlulukla solunda,
Şen mutlu yuvada,sada benimki.

Dar’ı dünya; zar olunca büzüştüm,
İlham perisiyle, zor hale düştüm.
Şiir beğenmeyen ozana küstüm
Kırık saza; vuran mızrap benimki.

Mehmet Demirel