Hâlelveş(?) urdı o meh-pâreye rengîn pişkîr

Ser-terâşa uzadup boynın o da oldı esîr

 

Dik turup herkese ol serv iderken perhâş

Ser-fürû eyledi zânûsına yârin kodı baş

 

Açdı Ģâne abanûs gibi siyeh perçemini

İtdi mikrâs ile pîrâste-i bîş ü kemini

 

Aldı havlî-i dü-havi ile anun nemini

Eyledi dâm-ı belâ zülf-i ham-ender-hamını

 

Zîb-i ser eyledi destâr u şükûfeâsâ

Câ-be-câ dil-bere sıhhâ didi yârân-ı safâ

 

Rûy-ı berber-beçe oldı ana âyîne-nümâ

Göricek kendüyi âyînede ol bî-hemtâ

 

Üstine gerçi nisâr eyledi çok sîm ile zer

Nakd-i cânın kor idi âyîneye bulsa eger

 

İncinur ATİK GÜRBÜZ, “DİVAN ŞİİRİNİN SEVİMLİ YÜZLERİ OSMANLI ŞİİRİNDE BERBERLER”,Tur kish Studies - Turkish or Turkic Volume 7/3, Summer 2012, p. 233-255, ANKARA-TURKEY