BİLEKLERİM ACIYOR

Bileklerim Acıyor

 

Anlamını yitirmiş bir gecenin

Tam ortasındayım

Öyle karışık bir hal ki

Yani arapsaçındayım

İster çöz beni

İster orda kalayım

 

Gündüzleri bir sevdim

Bir sevmedim hiç

Durup dururken ayrılığı çıkarttı

Ben ister miydim gecede yazayım seni

Gündüzlerde gözlerim gözlerinde yattı

Kaç defe uyandıysam sağır ve kör karanlıkta

Hep güneş gecemde battı

 

Anladım

Umutsuzluğun kelepçesi bu

Bu kazan karası beter sevda

Bu bana

Zıkkım zehir olası sevmelerim

Kelepçesini yüreğime değil

Ellerime taktı

Daha sevmelerim sönmüş değilken seni

 

Ne zannettin

Tutamaz mıydım elinden

Yürek değil güzelim bağlı

Kelepçe bağlı bilekten

Öyle sıkı ki bu demir

Öyle yakıyor ki canımı

Son bir damla olmuşum

Bittim artık ben

 

İsmail YILDIRIM

 

“TÜKENMEYEN AŞK” adlı kitabımdan