BİR KOLU KAYIP BEBEK

Akşamın gurubuydu, karlı bir kış gününde.
Karton kutu doluydu, bir dükkânın önünde.
*

Tek atlı arabayla, ana, baba, küçük kız,
Baba atın başında, ana karton peşinde.
Birer birer alıp da, ezmekte aceleyle.
Arabaya koyarken, fazla yer kaplamasın.
Kar yağıyor durmadan, gelip geçenler hissiz.

*

Arabanın duruşu, gelişi engelledi.
Arkasında biriken, taksiler az bekledi.
Birkaç parça kartonu, aceleyle topladı,
Arabaya yükledi.

*

Atın durumu kötü, hali içler acısı.
O kadar zayıf kalmış, kemikler sayılıyor.
Bir öksürse inanın, düşüverecek yere.!

*

Küçük kızın durumu, atın halinden farksız.
Üzerinde bir hırka, belli ki el örmesi.
Ayakkabı aradım, gördüğüm bir terlikti.
Çorabı kısacıktı, heran çıktı, çıkacak.
Karıştırdı çöpleri, derinde birşey vardı.
Zorla çekip çıkardı, plâstik bir bebekti.
Üşümüş olan yüzü, sanki biran parladı.
Sevinçten olmalıydı, bir kolu olmasa da,
Saçları bari vardı.

*
Eline alıp ;

*
Biran öylece kaldı. ıslanmıştı çöplükte
Hırkasına silip de, anasına seslendi.
*

İşi başından aşkın, ana hiç yüz vermedi.
Araba yürüyünce, küçük kız telaşlandı.
Elindeki bebekle, koşmaya başlamıştı.
Ayağında terliğin, biri kaldı orada.
Hemen döndü geriye, eliyle aldı yerden.
Bir elinde bebeği, bir elinde terliği,
Koştu arkalarından.

*
Gördüğüm manzaradan, inanın çok utandım,
İnsanlık denen körden.!

Bu soğuk kış gününde, gezer ekmek peşinde.
Üç insanla, bir atın, nafakası peşinde.
*

Hurda kağıtlar belki, onbeş yirmi liracık.
At’a üç okka saman, bir okka arpa yeter.
Geriye kalan para, tencere kaynatır mı.?

*
El âlemin çocuğu, armatörlük yapıyor.
Fakirliği acıyı, kime tahvil yapıyor.
Milyon dolarlar ile, arsa alıp satıyor.
Kimi mısır kralı, yumurta likitliyor.
Mahşeri unutmuşlar, dünyayı paketliyor.
Ömerin adaleti, nerde kaldı bilmiyor.!

Süleyman Karanfil