Bir Mecazda Sıkıştım

Durdum; ibtida cümleme elfaz arar oldum
Cahilliğime kızdım; hatalarıma doldum

Korktum; ölümden mi? Değil, belki de yaşamdan
Son nefes arkadaşım; ya meşale ya şamdan

Pek vaktim olmadı; mavimsi göğe bakmağa
Yeşillerde koşarak; nehirlerde akmağa

Bir hayalim vardı; Çöl içinde serinlemek
Bahri umman altında kavrularak inlemek

Yazı nedir bilmezken; Felsefeyi okumak
Doğmamış bebek gibi; yün halılar dokumak

Zengin çocuk misali; gülerek mendil satmak
Yarım çarıklarımla, yüzlükleri fırlatmak

Matem havasındayken; gülüp kahkaha atmak
Zifaf günüm gelince; yalnız başıma yatmak

Bir Mecazda Sıkıştım; geçmek bilmez bu zaman
Realist olmak için; hayal olmuşuz aman

Ne zaman ki hakikate bir fersah mı kaldı?
Felek beni bulupta; o mekandan da aldı

Tezatlar aleminde zikzakları çizmişim
Meğer Kainat için en değerli izmişim

Dumanlar içinde; bir tane daha sararım
Son bir sorum kalmıştı; cevabını ararım

Acep son nefesimde gözyaşlarım akarmı?
Sevinçten ağladıysam; ateş beni yakarmı?

Hafız Diyaeddin (Fâni)