Remel: . . - -/ . . - -/ . . - -/ . . -

1 Bir nigâh eyledi ol dil-ber-i nâzende bana

 ‘Aklumı alur iken eyledi bir hande bana

2 O benüm pâdişehümdür ben anun bendesiyem

 Ol mehün pâyine yüz sürmek ise kanda bana

3 Nush u pendün beni tekdîr idiyor pek nâsih

 Hâl-i dil böyle iken virme keder sen de bana

4 Öyle rüsvây idiyor kim beni bu mihnet-i ‘aşk

 Güliyor hâlüme ‘âlem acıram ben de bana

5 Yâverâ çünki ben üftâdesiyem dil-dârun

 N’ola dirlerse eger ‘âşık-ı efgende bana

 

 

1 O nazlı dilber, bana baktı. Bakışıyla aklımı başımdan alırken bir de gülücük

verdi.

2 O, benim padişahımdır; ben ise onun kölesiyim. O ay yüzlü güzelin ayaklarına

yüz sürmek nerede?

3 Ey nasihat edip duran kişi! Öğütlerin beni çok incitiyor. Gönlüm böyle bir

durumdayken, sen de bana sıkıntı verme.

4 Bu aşk belası beni öyle rezil ediyor ki dünya halime gülüyor. Ben bile kendime

acıyorum!

5 Ey Yâver! Bana zavallı âşık derlerse ne olur! Çünkü ben gönlümü alan bir

güzelin tutkunuyum. 5 4a.

 

 

 

Dr. Kaplan ÜSTÜNER, ENDERUNLU HASAN YÂVER DİVAN [İnceleme-Metin-Çeviri-Dizin], https://ekitap.kulturturizm.gov.tr/Eklenti/10608,enderunlu-hasan-yaver-divanipdf.pdf?0