Kimi zaman insan,

Bir pencereden izler hayatı.

Hayatın sıcak soluğunu

O pencerenin ardından hisseder.



Koşuşturan insanları,

Akıp giden hayatı,

İliklerine işleyen güneşi,

Dökülen yaprakları...



Bazen hayal eder;

O yolları adımlamayı,

Rüzgârı hissetmeyi,

Ellerini cebine koyup

Islık çalmayı ve

Özgürce yürümeyi.



Belki yanından geçen birisine

Öylesine bakmayı,

Eve ekmek götürmeyi,

Güneşin batışını özgürce

Karşılamayı hayal eder.



Belki koşar adım işe yetişmeyi,

Sıcacık simitle çayın tadını

Sevgilisiyle buluşmayı...




Kimi zaman bir pencere de

Yetmez hayatı kucaklamaya.

Küçülür dünyası,

Birkaç metre karenin içine sığar.

Hasret kokar günleri.



Belki bir göz oda bile

Süsler hayallerini.

Özgürce nefes alır

O bir göz odada.

Öyle ya!

Hayat, bir kapının ardındadır.

Yeter ki elinde özgürlüğü olsun.

Yeter ki kucaklamayı bilsin

Akıp giden hayatı.



20 Mart 2018