BİR ŞİİR MİDİR SADECE YAZDIĞIM

Müstesna bir öznedir bu sevgi:

Aşkın sırdaşı özlem denen iklimin meali

Şiirdir nazıma niyazıma eşlik eden iyilik timsali

Yüreği boğan neyse

Bozguna uğradığımın ertesi

 

Bir şiir bir de şehir

Aşkı infaz eden hangi zalimse

Kanıksadığımız hayat denen iklimde

Şiirlerdir duvağı sevginin

Ah, nazlı yaralı o çocuk gelin gibi

Baş tacımız hüzün

Öznemizde saklı günün devindiği

 

Ne çok gel-git yaşar insan

Mezarıdır yalnızlıkla dokunan

Okunası bir imge ya da hece

Hatırşinas kalemin güncesi

Nasıl ki insan seker iklimden iklime…

 

İdamesi dünün gün yüzlü seyyah:

Söyle, sen kimsin?

Seferisi yalnızlığın

Beyitlerden örülü saçlarım

İkamesi ve idamesi duyguların

Bazen hasret bazen yanık kokan

Dibi tutan sevginin olur mu hiç inkârı?

 

Bir şiir midir sadece yazdığım?

Kefen bezimi çoktan ısmarladığım.

Hangi kefede saklı ise mutluluk

Umudun sökük yakasında saklı ufuk

Bazense tutulan nutkum

Söylem değil sevecen bir ömürdür kucak açtığım

 

Muhatabım evren

Bir de derinde saklı o kesif sessizliğin imgesi

Elbet şiirler iken sızan yürekten

Yürek iken aralıksız sızlayan.

 

Hicvi yok hiçbir duygunun

Basireti b/ağlanmış bir kere mutluluğun

Balyoz yediğim mevsim

Tünediğim şu gizin de titrek sesi değildir asla örnek aldığım

Varsa yoksa rahmet ve İlahi Aşk nemalandığım

Sevdalandığım öylesi bir âlem ki

Yanık kokan cihandan firar etti edeceğim

Sözcükler ve sevgidir hem tek tesellim

İlla ki tecelli edeceğe vakıfım

 

Aşkla yıkadığım boyadığım her zerrem

Yüreğime yapışan duygular kimi zaman beni terk eden

Ve dimdik ayaktayım

Hüzünse devasa bir sarkıt

Lakin hüzünlü yüreğimi çok sevendir Yaradan

Aşkla erdiğim hidayet

Ve yaklaştığım nihayet.

Şükre doymadan sabrı ettiğim kadar katık…