BİR ŞİİRDEN ÇOK ÖTE

Mutlak bir yenilginin muhtırasını vermişti kâinat ve öbek öbekti terk edilmişlik.

 

 

 

Gökte saklı tufan.

İnsanlar ve yürekler delik deşik.

Ah etmeden yaşamak idi yanına kar kalan

İzbelerde saklı mutluluk

İnsanın yüreği idi acı ile dolu olan

Ve nice şiire ilham

Hasretin yakınında kök salmışken şair

Bir rengi daha azat edebilir miydi sahi Tanrı?

 

Bir kaos ise fıtratı insanın

Gizine sadık bir ruhla bilinmezin

Peşinden koşanın.

Sandukası dünün

Mühürlüydü gözleri ve yüreği

Elbet külünde saklı dünün

Şeceresini tutan fani.

 

Hızır idi yetişen

Sağdıcı iklim perçemine yağan kar misali

Delişmen rüzgâr ve insan

İnadı inat zalimin

Hep mi yanardı ve yıkılır mazlum?

Tanrısal bir hicivse tutuklu kılınan

Ve işte rahmetin gücü aşkın evrelerinde

Saklı bilinmeze gebe

 

Hüzün bir sarkıtsa

Şair dikitti.

Aşk bir acıysa

Şair dikti

Açıların ölçümünde açamadığı kalbini

Sadece Rabbine sunan

Yaşadığı hezimetse eziyet ötesi

Alyuvarlarını yuttu cihan

Akyuvarlarından dahi mahrum

Evet, huzurluydu hem de nasıl

Akıyla alnının düştüğü yolda saklı

 

Yarınların ihbarı

Bazense süregelen o kesif sessizlik

Tabanları yanan kalemin sihirli d/okunuşu

Azat edilesi ne var ne yok dünde kaldı

Azap kuşları ise pervane olmuşken şiire

Nöbet geçiren imgelerden son bir işaret kaldı

 

Ünlediği kadar sevgiyi

Üreyendi sözcükler bazen basireti

B/ağlansa da kalemin

Hicazı aşkın

Hazanı bitimsiz her mevsimde yaşadığı

İzdihamı sadece Rabbi ile paylaştı

Ve de kalemi ile izini sürdüğü

Aşkın şahikası olsa olsa içinde saklı

İlham perisine duyduğu aşkla

Şakayla karışık soldu gün

Gerçeği sunansa ömür

 

Bilinmezin tahakkuk ettiği gün ve gece

Israrla nüfuz etti aşk

Ve inat etti sevmeye

Göğün müridi

Aşkın mucidi

Teselli babında düştü yola

Başı düşmediği kadar önde

Dünde kalan acının rüzgârına

Asla yenik düşmeyecekti

Ne de olsa çağıran biri vardı

 

Ayazında mevsimin

Aymazlığa düştüğü kadar bir resim çizdi

Nüktesi ve umudu ile

Fonda saklı gizemi ve rüzgârı

Dizginledi Yaratan

Diz dize şair dizeleriyle

Aralıksız arz etti duyduğu İlahi Aşkı yüce Rabbine

 

Mentollü bir şeker gibiydi hayat

Bazen yoksun bazen yeknesak

Varlığına dair sadece tek kanıt bıraktı geride

Bir şiirden çok öte

Haiz olduğu neyse

Sunumunda Rabbin

Aşkla küredi ve göçtü sözcükler

Öykündüğü ise sadece huzur ve sevgi…