Bir yıldız doğacakmış mehtâbın ışığında,
Gün doğmayan geceme aydınlık olacakmış.
Ruhuma huzur veren Belkıs’ın eşiğinde,
Can tenden firar edip mihmandar kalacakmış.

Sinemde bir ateş var tutuştu tutuşacak,
Korkarım ki bu ateş beni benden alacak.
Laf dinlemez bu gönül kafdağını aşacak,
Zümrüd-ü Anka gibi hep orada kalacak.

Küllerinden doğacak bir sevdânın masalı,
Anlatılır hep orda hasbahçede güllere.
Aşiyânı fethedip bayrağını asalı,
Seherler haram olmuş şu garip bülbüllere.

Hasretin elemi var erişilmez derinde,
Bir yürek yarası ki acı içinde acı.
Bu dertten muzdaribmiş Lokman da kederinde,
Gönlümün hicrânına bulamadım ilacı.