Bir ZEKİ Vardı

 

Yirmi bir mayısta cuma akşamı
Kesildi nefesim benden bu kadar
Yirmi iki otuz bitirdim gamı
Kalmadı hevesim benden bu kadar

Kırkbeş yıla sığdı benim hayatım
Değildi üzüntü vermek niyetim
Otuz gün hastane işte diyetim
Daraldı kafesim benden bu kadar

Gurbet yollarında geçti bu ömür
Yaza çıkamadım tükendi kömür
Geride kalandan dilerim özür
Değişti adresim benden bu kadar

Dünya pazarında bir süre kaldım
Payıma düşeni elbette aldım
Sonunda elimi yanıma saldım
Artık çıkmaz sesim benden bu kadar

Gözünden yaş dinmez yaşlı anamın
Sayısı pek çoktur bana yananın
Sonu hayır olsun beni ananın
Uzamasın yasım benden bu kadar

Bir yaralı Gönül üç evlat yetim
Çare olmaz derde ne yapsın hekim
Yakında yükselir toprağımda  çim
Bu seferde bikesim benden bu kadar

Verene emanet eyledim teni
Rahman’ın rahmeti yıkasın beni
Bir tatsız düğün cumartesi günü
Oynandı piyesim benden bu kadar

Üzmeyin kimseyi bu dünya yalan
Bir tatlı hatıra geride kalan
Bulunur mu bilmem muradın alan
Melekler enisim benden bu kadar

Cemil’in dilinde hüzün ile gam
Zeki'siz yapılır gelen her bayram
Hayır ile anın beni vesselam
Kesildi nefesim benden bu kadar

23/05/2021
Cemil UYGUN