Candan daha can gönül!

Bu hayat yordu beni.

Gel derdime yan gönül!

Bu hayat yordu beni.

 

Ettim nefsimle savaş...

Tükendim yavaş yavaş...

Ne makam- mevki ne aş;

Bu hayat yordu beni.

 

Ümidimi kırdılar...

Çilelere kardılar...

Yerden yere vurdular...

Bu hayat yordu beni.

 

Yürek yandıkça yandı,

Kor aleve dayandı...

Belli ki geç uyandı...

Bu hayat yordu beni.

 

Boyun eğdim zalime...

Eller güldü hâlime.

Çare yok ahvâlime;

Bu hayat yordu beni.

 

Yoksa Mevlâ'dan izin,

Dolar ömrüne hüzün...

Unutma Hakk'a sözün!

Bu hayat yordu beni.

 

Sevene ırak huzur,

Ecelse her an hazır.

Kıpti Han, soysuz Vezir...

Bu hayat yordu beni.

 

Açtın kalbimde yara,

Sakın kalkma inkâra;

Gel yâr ol Niyazkâr'a!

Bu hayat yordu beni.

K. CENGİZ ( Niyazkâr)