Bükelek...

Sabah gün ışırken uykulu
Uzanır gider sürü dere boyu
Her gün farklı bir meraya.

Mevsimler yenilerken kendini
Yeşlinden ayrılır yoncalar
Koşarsın tarla,bozkır, demeden
Elinde değnek azığın sırtındayken.

Bir bükelek tutuşu vardıki sığırın
Kana doymaz kara sinekler kondumu
Tutmak mümkünmü sarı danayı yiğit tosunu.

Dağlardan koşardılar orman içlerine
Her biri bir yerde
Topladıkça dağılır
Düşersin peşlerine
Sayarsın defalarca eksikleri
Sayarsında yarısı dönmez eğleğe.

Gün boyu koşturursun 
Güneş batarken dönsende köye
Eksikleri ararsın tüm gecede
Belki bulursun
Tabiki kurtlar yememişse....