Varın deyin bağbana bağına bülbül konmuş,
Gülşendeki gül ile aynı havuzda yunmuş.
*
Sevdânın ateşiyle bazen gidip çöllerde,
Hep feverân ederdi murad alıp da gülmüş.
*
Hayâli hakikât mi gül aşıkmış bülbüle,
Tomurcuğa dururken ağyârdan önce gelmiş.
*
Mest olmuş açılırken katre katre gülüne,
Çiğ düşmüş yaprağını seherde gelip silmiş.
*
Acep kıskanmışmı ne düşen çiğ damlasını,
Gülünü uyandıran seherde esen yelmiş.
*
Her sabah her seherde aşka davet ettiğin,
Vefâsızın dikeni senin bağrını delmiş.
*
Gözyaşın dökülürken kirpiğin arasından,
Minicik yüreğine acı verenler elmiş.
*
Kendini Kafdağında görüyor bak yüzüne,
İremin bağlarına sanki Melike olmuş.
*
Uğruna can verirken bir ömür tükettiğin,
Güzelliği yok olup gülün haresi solmuş
*
Bahardaki ayazlar son mevsimdeki yazlar,
Aramayın bülbülü gülün dibinde ölmüş.
Süleyman Karanfil
