BULUŞMA YERİMİZ

Bir başıma gelmişim çaresiz! Ağlamaklı…
Ateşler yakmış uykularımda alnımı.
Zırlamalarım acıkmış lığım, belki susuzluğum…
Belki öcülerde kalmış nazarlığım.

Ne çabuk büyürüz… Ne çabuk geçer zaman.
Gözün açtın! Gözün kapadın.
Ne gördün? Ne yaşadın?
Bu kadar kısamı bu zaman!

Ne yaparsak yapalım… “Dünyada”
Kendine bir iyilik, kendine bir fena,
Başkası değil, kendin kendini düşürür dara.
“Ondan” Gelir… Şerde hayırda.

“Gök kubbeden” Akar rahmet pınarları…
Toprağın gebeliğindedir meyveleri,
Ne zengindir “Onun” ağaçları,
Kör olur gözler! Kalbe “Çeker” perdeleri.

Ya öldüğün gün! Ey ben, ya öldüğün gün!
Pişmanlık! Kaç gram gelir… 
Yatırdıkları çukurda, senden başka kim olur!
Çareler kaç ton basar üstüne, bir “O!” bilir.

İnsan insanı affeder…
Açılır belki beyaz sayfalar…
Belki, acıların üzerinden koca bir sünger geçer…
İnsanız biz …“Hem şaşar hem beşer”,
Unutma! Ey ben, buluşma yerimiz mahşer.
Yaşadığından eminsen eğer…
Unutma! Ey ben, buluşma yerimiz mahşer.

İsmail YILDIRIM

Unuttuğumuz bir şeyler oluyor mutlak hayatta.