BULUT NİSAN YAĞMUR

Bulut, Nisan, Yağmur

Kocaman kalbin vardı, büyük aşklar sığardı.

Bu sevdayı da sardın, göstermedin kimseye.

Sevdin bir de üstelik, şâhidinse bahardı. 

Sade bir nisanlık aşk... bedeldi bin seneye.

Âh edip inleyerek kalpleri yaraladın,

Ateşten oklar ile göğsünü paraladın,

Sıcacıktı nefesin gökleri araladın. 

Yağmur olup yağdığın gözyaşıymış sineye.

Madem ki yanacaktın bu ayrılıklar niçin,

Yüreğinin  çığları erirken için için? 

Sen de mi ağlıyorsun, bir kara gözlü için?

Yok oldu bütün renkler, siyah doldu hâneye...

Söyle yağmur...  Sevdiğin, seni nasıl bıraktı?

Bir damlacık yüreğin, pırlantadan berraktı.

Sevdikçe güzelleştin, son durağın topraktı.

Ayrılsan da buluttan hayat verdin dâneye.