Paris'te genç iken koyu Baudelaire'perest idim. 
Balkon'la, Yolculuk'la, Güzellik'le mest idim. 

Sinmişti şi'ri ruhuma ulvi keder gibi; 
Absente damla damla sızan şeker gibi. 

Hulyâsının yarattığı iklim o başka yer! 
Gür defnelerle çevrili, afyonlu bahçeler... 

Her zevki bir haram olan efsunlu cennetin 
Koynunda vardı lezzeti bin türlü nimetin. 

Bir gün veda edip o diyârın hayatına, 
Döndüm bütün bütün vatanın kâinatına. 

Lâkin o bahçelerde geçen devreden beri 
Kalbimde solmamıştır o şi'rin çiçekleri.