Büyük Ceza

Gece gökyüzünü izlerken, gözüm parlak bir yıldıza takıldı. Çok güçlü bir parıltısı vardı. Belki dakikalarca izledim. Büyülenmiş gibiydim. Bir an için düşünmeyi bıraktım. Sadece o güzelliği izlemeye başladım. Çok güzel bir duyguydu. Düşünmüyordum ve olan şey sadece iyi hissetmemdi. O an ölmek istemedim. Yaşamak istiyordum. Tabi bu hissin uzun sürmesini bekleyemezdim. Yine ben ve yine saçma düşüncelerim başbaşa kaldık. Önemsiz hissetmeye başladım. Aslında gerçekten önemsizim fakat bu farklıydı. Çok derinden gelen bir histi. Evrenin büyüklüğü algımın ötesinde ve ben sadece küçük bir noktanın içinde düşünen toz parçasıyım. Doğanın bir hatasıyız sadece. Binlerce yıldır tek yaptığımız evrenin merkezi olduğumuza inanmaktı. Kabullenemedik, bizler evrenin en uzak köşesinde yalnız başımıza sürüklenen varlıklarız sadece. Tüm o güzelliklerden uzakta... Cezamız ise düşünmek. Bu kadar büyük bir cezayı hak edecek ne yapmış olabiliriz?