Çamlıca'daki Eniştemiz Abdülhak Şinasi Hisar

Yazıda “Abdülhak Şinasi Hisar Çamlıca’daki Eniştemiz ”   romanı hakkında bilgiler, romanının özeti,  romanın konusu, ana fikri,  romanın kahramanları, romanın olay örgüsü,  romanın yazarı,  “Abdülhak Şinasi Hisar Çamlıca’daki Eniştemiz ”   ” hakkında bilgiler “Abdülhak Şinasi Hisar Çamlıca’daki Eniştemiz “   romanın şahıs kadrosu  yazarın diğer romanları, “ Abdülhak Şinasi Hisar Çamlıca’daki Eniştemiz “   adlı eserden alıntılar yer alır.  Eser hakkında yorumlar,  romanın anlatım tekniği, yazarın bakış açısı, romanın tekniği, romanın türü, çevrildiği diller, eserin basım yılı, basım hikâyesi, yazar ve eseri arasındaki, eserle yazarın biyografisi arasındaki alakalar incelenmiştir.

 

 

Çamlıca’daki Eniştemiz, yazarın 57 yaşında iken kaleme aldığı bir romanıdır. Eserin  ilk baskısı 1944 yılında yapılmıştır. Eser yazarın Fahim Bey ve Biz (1941; 1942, Çamlıca’daki Eniştemiz (1944) adlarındaki üç romanından biridir.

Roman  yazarın Çamlıca’daki  kendi çocukluk dönemine ait izlenimlerine ve anılarına dayanmaktadır. Eserde yazarın halası ile eniştesinin Çamlıca’daki köşkünü ve bu köşkte geçen olayları dile getirmiş olmasından dolayı bir tür anı romanı özelliği taşımaktadır.

Önceleri geçmişi  ve Osmanlı dönemlerini eleştiren yazar, Fransa’ya gittikten sonra, geçmiş zamanı övmeye, mazideki günlerini yad eden eserler vermeye başlamıştı. Romancılığa 54 yaşında iken başlayan yazar. Birçok anı eseri verdikten sonra üç adet de roman yazdı. Anı türündeki eserlerinde de olduğu gibi romanlarında da çocukluk günlerine dayalı anılarını roman  halinde dile getirdi. Maziye dair derin bir özlem duygusuna sahip olan yazar bu günlerini dile getiren eserlerinde İstanbul ve çevresindeki güzellikleri, insanları, olayları, köşkleri yalıları ve insanlarını başarı ile dile getirerek eserlerinde “geçmiş şuurunu canlandırmaya çalıştı. “

 

 

 

Hacı Vamık Bey, defterdarlık, mutasarrıflık ve valilik görevlerinde bulunmuş bir Osmanlı bürokratıdır. Karısı, kızı ve köşkün hizmetkârlarıyla birlikte Çamlıca’da köşkte yaşamaktadır.

“Deli enişte”, aceleci, dağınık, kıskanç, narsist, gereksiz eşyalar biriktiren, mübalağacı, şüpheci, hayal içinde, aşırı heyecanlı, çocuk ruhlu, hurafelere dayalı bir dinî inancı olan ve ayrıca, poker oynarken kalkıp namaz kılmak gibi  garip huyları  olan bir adamdır. Çok güzel yemekler yapar; hayata bağlı, keyifli, ama dengesiz, karısıyla iyi geçinemeyen, çocuk ruhlu biridir. Tam bir şarklı olan deli enişte Arabistan taraflarındaki memurluklarında rüşvet ve halka zulüm gibi suçlardan azledilir; ama babası Hacı Râkım Efendinin  “Yıldız” nezdindeki imtiyazı sayesinde tekrar görev alır.

Saray ve çevresine dair sürekli korkular yaşar. Babasının sağlığında bir mirasyedidir. II. Meşrutiyet’in ilanıyla Basra Valiliği’ndeki memuriyetinden azledilir. Dengesizliklerine ve aşk kaçamaklarına dayanamayan karısı kendisini terk eder. Köşkte hizmetkârlarla yalnız yaşamaya başlayan deli enişte için artık farklı ve zor bir hayat başlar.

Son yıllarında cinselliğe düşkünlüğü artan deli enişte, değişik vesilelerle köşke kadınlar, kızlar getirir. Yıllar geçtikçe deli enişte yalnızlaşır ve köşkü satıp İstanbul’da oturmak ister. Koca köşkte tek başına kalan deli enişte hastalanır ve ölür.[1]

 

 

 

 

 

---