Fe‘ilâtün Fe‘ilâtün Fe‘ilâtün Fe‘ilün
1. Cân u dil gitdi baña kalmadı âhdan gayrı
Elvirür hâlüme yok hâl-i tebâhdan gayrı
2. Beni ol Mevlevî şûhı gamına kıldı kûçek
Kalmadı itmedigi baña külâhdan gayrı
3.3b Şehvet ol mertebe itmiş ki ihâta halkı
Okınur nüsha mı var nâme-i bâhdan gayrı
4. Gündüzin rûy-ı siyâham beni eyler rüsvâ
Gice gelmez yanuma baht-ı siyâhdan gayrı
5. Ma‘ni-i mu‘teber-i lafz-ı ‘adâlet oldur
Çiynenür kalmaya ayaklara râhdan gayrı
6.6a Bu sitem-verzler içre arama hîç mu‘în
Kimse imdâd idemez ‘avn-i ilâhdan gayrı
Şahne-i hâk-i Necefdür dil-i zâruñ mededi
Kat‘-ı ümmîd idelüm şahne vü şâhdan gayrı
8. O kadar hânesi târîk-i dil-i nâ-çâruñ
Açamaz agzımızı nesme-i âhdan gayrı
9. Nüsha-i şi‘re nedür câ’ize dirseñ el’ân
Görmedüm sûret-i tahsînde pâhdan gayrı
10. Gılzet erbâbına dûş oldı göñül ol rütbe
Egilür yok baña bu kadd-i dü-tâhdan gayrı
11.11a Kâle rabbî zehheba’llâhu cemî‘an ve lecâ
Gadr-hºâh olmaya Kânîye günâhdan gayrı
Dr. İlyas YAZAR , K Â N Î D Î V Â N I, Ankara 2012