[ CÂNI DA CÂNÂN OLUR ]

[ CÂNI DA CÂNÂN OLUR ] Vasl-ı yâre kesb-i isti'dâd eden âşıkların Zikri cânân fikri Cânân cânı da Cânân olur BOŞ ÇERÇEVE Geçen salı günü benim için anlamlı bir gün olunca, güne daha bir mânâ katmak için erenlere doğru yola çıktım. Üftâde Hazretlerini ziyâret edince ne vakittir Somuncu Baba fırınına da gidemedim diyerek tekrar mübâreğin sevgisiyle yola revan oldum. Dönüşte öz-erler sokağa girince karşıdan gelen hanım fakîre doğru seslendi "Önümden kocaman bir Fare kaçtı! " birden aklıma Hz. Mevlânâ'mızın mesnevide ki sözleri düştü. Biz bu dünya ambarında buğday topluyor bir yandan topladığımız buğdayı kaybediyoruz. Ey cân ! önce farenin şerrini defet, sonra buğday biriktirmeye gayret et. Eğer ambar faresinin hilesi yoksa bizim kırk yıllık amelimizin buğdayı nerde? Bu kadar zamandır doğruluğumuzun, işimizin hasılı niçin ambarımızı doldurmadı?Bir yerden kaçak var. Ambar delinmiş. Neden halimizde bir güzellik, gönlümüzde bir yücelik tecelli etmiyor.Neden ârifler gibi bütün varlığa bakıp bir yüz görmüyoruz! Birde âlemi mânâda ÖZ-ERLER sokak var ki,ÖZÜNÜ bulanlar.. Özüne ulaşanlar Hâkka karışıp her an Hâkk'ta olanlar.Farenin şerrinden, iki cihânın endişesinden âzâde olanlar. İnsanın da HÂK ERENLERİ arasına girmesine en büyük engel FARE.. yani ucub faresi, riya faresi, kin faresi,kibir faresi, haset faresi, öfke faresi, dedikodu faresi, zan faresi gibi pek çok fareler sarmış ambarımızı.Dünyanın süsü, nakışları, heva ve hevesleri bırakmıyor. Hz. Pîr kulağıma yine sesleniyor "Sen dere içinde birikmiş pisliği temizle suyun tertemiz aktığını göreceksin. Önce nazargâh-ı ilâhî olan gönlü pastan, kirden, pislikten, çerçöpten temizlemek, ondan sonra oraya güller, lâleler ekmek gerek. Bunca varlık var iken gitmez gönül darlığı Geçen hafta Sâfiye teyze sohbete gelirken elinde boş bir çerçeve ile geldi. Biraz alzaymırda olunca ikide birde "Elimde bir şey getirdim! O neydi!" diye fakîre sordu.Bu günkü sohbet hâsıl oldu diye hanımlara espri yaptım. Allâh'ın boyasından daha güzel boyası olan kimdir! İşte bütün mesele buydu. Boş bir çerçeve olmak. Biz yok oldukça o tecelli edecek.İçimizde ki nakışlardan boşaldıkça orada lâle'ler, güller yeşerecek. Biz silindikçe, gönül aynamızdan O'nun güzelliği belirecek. Önce buğday topladık ambarlara Baktık ambarlar boşalmış bir ara Buğday eksik hîlesinden farenin Lakin idrâk etmeyiz eksik niçin Ambarımızda hırsız fare yoksa o Edendiler Efendisinin(sav) hadislerinden birini dinle bak saâdetle ne buyuruyor "Namaz ancak kalp huzûruyla tamam olur!" Namazda huzûru neden bulamıyoruz! İçimizde neden âşku, muhabbet birikmiyor? nefsimiz neden teskiye olmuyor? Bakışımız görüşümüz neden fazilet sahiplerinin ki gibi değil..! Bununla ilgili bir menkıbe düşüyor yadıma çok sevdiğim şefkât, hoşgörü, tevazu abidesi Ahmed'er Rıfâi Hazretlerinin fevkalede tevazuunu gösteren hadise şöyle vuku bulur. Mübârek hazretim kendisine iftira, hakaret ve küfür dolu sözler sarf eden bir şeyhe karşı, “Efendim, sizin hilminiz büyüktür, affınız geniştir. Ben neyim ki, ne kıymetim var ki bu kadar hiddete kapılıyorsunuz. Ben, sadece hizmetkârlarınızın en miskiniyim, ayaklarının tozuyum.” Şeklinde yumuşak ve mütevazı bir söz ile mukabele etmesi üzerine, Ahmed-er Rifâî Hazretleri’ni kızdıracak başka bir söz bulamayan Şeyh: “Görüyorum ki siz nefsinizden sıyrılıp çıkmışsınız. Şimdi mülk sizindir, nimet sizindir ve sizin neslinize aittir. Beni de bağışlayın” demiş ve müritleri arsına girmiştir. Yûnus yüzün kaldurmagıl 'âşıklarun ayağından Fidâ eyle yüzbin cânı anda bulasın Sübhan' { Yûnus Emre Hz.} "Ey Allahım! Yüzbinlerce tuzak ve yem vardır, Biz ise ihtiraslı ve azıksız kuşlar gibiyiz. "Her birimiz doğan ve simurg bile olsak, her an yeni bir uzağa yakalanmaktayız." Bir adımda binlerce tuzak olsa, sen bizimle oldukça hiç gam yok! Bir adımda binlerce tuzak olsa, sen bizimle oldukça hiç gam yok! Şöyle hayran eyle beni, Âşkın oduna yanayım Her nereye bakar isem Gördüğüm Sen sanayım!