Çarh-nâme'den

 

1. Dirîgâ çarhun elinden hezârân

 Ki kılmışdur mu’attal bunca kârân

 

2. Bilür misin niçün geldün cihâna

 Seni kulluğ içün yaratdı Sultân

 

3. Bu dünyâya niçün pek yapışursın

 Seni andan koparur çarh-ı devrân

 

4. Bu rızk içün nice teşviş çekersin

 Uşandı rızk yiyü ağzunda dendân

 

5. Eğer girüp sin içinde yatasın

 Beş on arşun bez ile yâhud uryân

 

6. Ne mağrûrsın cihânun lezzetine

 Niçe bir yürüyesin şâd u handân

 

7. Kaza yayı ecel okların atar

 Sana dahı dokınısar ol okdan

 

8. Yıkılısar bu göklerle bu yirler

 Kamusı olısardur külli vîrân

 

9. Gün ola kim kopa dağlar yirinden

 Berâber ola düpdüz dağ u yaban

 

10. Kıyâmet kopıcağız bil hakîkat

 Kelebek bigi dağıla bu insân

 

11. Bizi korkduğumuzdan kurtar iy Hak

 Bize ayruk bititme anda hicrân

 

12. Cemâlün bize göster yarın anda

 Be-hakk-ı Mustafâ vü mâh-ı tâbân     (İz ve Kut, 1985: 265-266).

____________

Kaynakça

İz, F. ve Kut, G. (1985). Ahmed Fakîh. Büyük Türk Klâsikleri, (c. 1). İstanbul:

Ötüken-Söğüt Yay.