Mefâ'îlün / mefâ'îlün / mefâ'îlün / mefâ'îlün

Cefâ m’mûresin lütfunla berbâd eyle sultânım
Yıkılmış gönlüm ihsânınla âbâd eyle sultânım

Cefa sarayını, iyilik edip, yerle bir et; yıkılmış gönlümü
ihsanınla onar, teselli et sultanım.

Unutme anı kim sen kan içüp ben kanlar ağlardım
Seninle itdiğimiz demleri yâd eyle sultânım

O zamanı unutma ki sen kan içerken, ben kan ağlardım. sultanım,
o, seninle birlikte olduğumuz zamanları hatırla.

Kapında boynu bağlu bir günâh itmiş kulundur dil
Gerek öldür gerekse anı âzâd eyle sultânım

Bu esir, günah işlemiş bir kulundur; kapında bağlı duruyor.
istersen öldür, istersen onu azâd eyle sultanım.

Yeter nûş eyledim zehr-i gamı eyyâm-ı hüsnünde
Şeh-i mülk-i melâhatsın bana dâd eyle sultânım

Senin güzelliğinin saltanatlı döneminde gam zahrini yeteri
kadar içtim, ey sultanım; sen güzellik mülkünün sultanısın,
bana biraz adaletli davran.

Çıkarma defterinden Veysî-i dîvânenin nâmın
Güzeller içre sen de bir eyü ad eyle sultânım

Defterinden şu divane Veysî’nin adını silme; böylece diğer
güzeller arasında sen de güzel ve merhametli bir ada sahip ol.

 

 

https://content.lms.sabis.sakarya.edu.tr/Uploads/48987/32780/b%C3%BCy%C3%BCk_t%C3%BCrk_klasikleri.pdf