şiir yazanın kusursuz sorumluluğu vardır bu hayatta.
acı çektirirler. şiir yazarız.ve acıtır bu.
ÖmerYavuzcan

satıyorum 
kızların adlarını 
satıyorum
babalar gibi satıyorum 
tüccarım ben 
ç/almayı bildiğim gibi 
bilirim satmayı 
babamı da sattım 

cleveland’a tanrıyla buluşmaya gittim
karneli alıcılar zerzevat kuyruğundayken 
kontrolden çıkmış köpek mezarıma işedi

bütün ibneler mutlu 
sakallarına boncuk dizdirmek için
tufeyli bir güruh Konya yolunda 
Konya yolunda işte

sonra 
bir rençpere misafir oldum
tuttum ümüğünü sıktım 
aniden parladı radyodan birileri 
soprano mu bariton mu anlamadım 
mini etekli rençper uzun zamandır yoğun bakımda

otoyol fahişelerine kalpli pijamalar aldım 
Saint Valentine’de ayaklarına zemzem dökeceğim 
aslı bitmiş faslından verdiler 
ama olsun 
o kadınlar ki elleri öpülesi 
erkeklerin pis nefislerini temizler
mübarek onlar

partizan dönek papağanlar uçuyor saf saf 
duvarlarını da satmışlar davaları gibi
şiirle cinsi latif avı başladı başlayalı
imgesiz küfürler yazıyorum

benim için Özeldi İsmet 
o tabutunun ben mezarımın üstünde zar attım 
satılmışların ağzıyla sattım satılacakları 
hem de babalar gibi sattım 
ne kadar açsan o kadar eğilirsin

başka sitelerde bekçilik yapan ağalar 
benim gezindiğim bahçeye bevledemez 
şimdi rüzgâr efil efil senden yana esmekte
tehdit yok tahdit var 
hattı müdafaa yok sathı müdafaa var 
sen hat derdine düştüğünden babandan eminsin 
onun için de şeytanla bir olup beni çarmıha germektesin
kemik bittiğinde görürüm ben senin cengaverliğini









grimuson
filizŞahin
15/02/2019

 

 

 

şiirin hikayesi 

"…” Toplumun her kesiminden sevilen, saygı gören Mevlana’yı bir gün hayat kadınları ziyarete gelir. Sultan Veled, “Siz kim oluyorsunuz da buraya geliyorsunuz” der. Üzülen kadınlar geriye döndüklerinde bunu duyan Hz. Mevlana hemen kadınlara haberci gönderir, onları karşılar, gönüllerini alır, hediyeler verir ve unutulmayacak sözlerinden birini daha söyler: 
—Ne mübarek insanlarsınız ki, sizler olmasaydınız iffetli kadınların hali nice olurdu!.."