(Ayağında Cennet Olan Bütün Annelere)




Üşenmeden büyüttün beni
Bıkmadan yorulmak nedir bilmeden
Ellerine 
Kokuşmuş asrın nasırları çizildi
Gözlerine
Hayat kadersizlik perdesini çekti
Yılmadın 
Gevşemedin



Asuman ağlayamaz senin gibi
Dilenemez hiç bir toprak
Su , su , diye 
Hiçbir su terkedemez kaynağını 
Hiçbir memeden dökülemez ab-ı hayat
Sinen de yanan o kaynağın sırrı nedir ?



Büyüttün beni büyüttün,
Çürümüş , hücresinden yoksun vucudunla
Ve yürüttün adımlarını bana bıraktın
Elini elim yaptın
Kolunu kolum yaptın
Herşeyi verdin
Ah ben birşey veremedim ne hazin
Al desem şunu kafi gelir mi ?
Cennet tapum değil ki !



Bağrım da büyüttüm sevgini
Yer kalmadı kimselere
Ahu gözlü ,
İşveli kızlar ,
Bir ova da en taze çiçek,
Sürüler için de ki masum bir kuzu ,
Sizi sevemem bağışlayın !



Sokaklar ıssız kaldı 
Gözümün önünden geçen 
Nadan kıyıların uğultusu
Yetimler babasız ,
Topraklar susuz ,
Ağaçlar yapraksız ,
Ölüler cennetsiz ,
Ve cehennem alevsiz ,
Şiirler şairsiz ,
Şairler ilhamsız ,
Yetişir mi kederime bütün kulların çilesi ?



İsterdim ,
Bakmayı ordasın ümidiyle
Denizlere ,
Topraklara ,
Asumana ,
Bulutlar resmin olsa yeterdi bana



Dökebilseydim keşke
Bütün yağmurları serin , serin ayaklarına
Ve son renklerini güneşin
O güneş ki ,
En masum kemerler de uyanır ,
Gider bir rıhtıma kumlar üstüne serer 
Ateşli başını
Ve son nefesini kaldırımlar da verir



Kanatlarım olsaydı keşke
Uçabilseydim ,
Bir leyleğin gevrek gevrek uçuşuyla yanına
Çekebilseydim bütün günahlarını
En gaddar kulların
Mersiyeni ,
Billurların masama aksi düşmüş ışığıyla Yazmak isterdim
Aşığın Fuzuli gibi
Işığın Mevlana gibi
Kudretin Galip gibi
Seni sen gibi sevebilseydim



Anne sevmektir
Tarifi olmayan bir kudretle
Yenilen aş ,
İçilen su ,
Vücutta sıhhat ,
Gözde fer ,
Dilde tat ,
Ölümsüz kalptir .
Günahlardan beri incilerden arı
Anne seni sevmek ibadet .
Kutsalların en kutsallarından uhrevi.



Bir gece 
Faran Dağları’nda 
Billûr kandilleri taşıyordu melekler
Muştularla geldiler Kubbet-üs Sahra’dan 
İbrahim Makamı Kâbe’ye 
Yıkıldı gururu putların 
Abdülmuttalip evinde güller açtı
Nur kundaktan bir el kalktı
Şehadet ediyorum !
Şehadet ediyorum !
Makberden Abdullah sevindi 
Annelerin en yücesi
Amine mesrur 
Kisra sarayına nakış vuruldu !
Ve bir anne 
İnsanların en şereflisini doğurdu !



Her çalışan işçide seni görürüm
İşleyen her makinede
Her yürünen yolda ,
Ormanların gazelini okuyan her ağaçsız dalda ,
Dağ da , ova da bağ da ,
Bütün letafetini taşıyan çiçeklerin
Güzelliğinde 
Esen rüzgarlar da sesin var



Her savaş senin için yapılır
Karalanmasın diye iffetin garbın karanlık pençesinde
Dökülen şehid kanları senin gözyaşındır
Kızıl topraklara al , al düşen
Her barış ,
Şefkatinin emanetidir bu toprağın çocuklarına
Edebiyyen yaşanacak vatanım varsa
Bayrağım dalgalanacaksa asırlarca ,
Asaletindendir



Her bayrak senindir anne
Senindir ,
Uğruna ölünen her vatan
Her Mehmed senindir anne
Her Ahmed senin
Her Aişe her Fatma ,
Nene hatun’dur yavrusunun ahını alan
Dünyaya meydan okuyan on sekizlik kız



Ve şehidler sende dirilir
Dervişler sende pir olur
İlham alan İlahi kudretten
Gönülleri nakışlayan 
Doğusuyla batısıyla
Aydınlatan şafakları .



k.a.gazioğlu