Çeşme (2)

Ben aşkın sairiyim çöller içinde yalnız
Göğsümü dayiyorum yanmak için kumlara
Siz yağmur bekçileri neden mahzun kaldınız
Düşmedi mi göklerden bir damla su pınara

İkimizde münzevi bir köşede sürünen
Yüklenmiş sırtımıza Kainâtın binası
Bütün canlılar için boynumuzdur yürünen
Sana susuz çeşmeler bana kum fırtınası

Ölüm mahşerde çokluk hayat hiclikte derya
Bir hayalin peşinden akarız enginlere
Sen çesmelerde mahpus bense çöllerde parya
Makbere gün sayarak bakarız enginlere

Ey mavera önümden çekilsin perdelerin
Vuslata varamadım sisler yolu bağladı 
Ey gökler bana coşkun menbağınızı verin
Nerde bir çeşme görsem hüngür hüngür ağladı
 
Sen ağlama sımsıkı oluklarına sarıl
Beyhude fırtınalar benim üstümde eser
Bırak yanık gönlümü kızgın çölüme darıl
Gönlünü sere serpe soğuk sularına ver

Artık son ışıkları kaybolup gitti suyun
Katiliyiz güneşin iki elimiz kanda
Ey dünyalılar şimdi feryadımızı duyun
Dilimizden dökülen bir boğuk ses elveda.

 

 

k.a.gazioğlu