Yağmur yüklü bulutlar gibi
Hüzün yüklüydü gözlerin.
Örtmeye çalışsan da kederini,
Yüzünde güller açsa da
Veda ediyordu adeta gözlerin.
Yola çıkmıştın aslında
Yaşama sevincin dirense de.
Son demlerini sürüyordun yaşamın
Ve aslında son bakışındı sevdiklerine.
Son koklayışındı
Yavrunu, çiçekleri
Ve sevdiğin bir fincan kahveyi...
Gökkuşağı gibiydin
Elbiselerinle,
Sohbetinle
Ve yaşama sevincinle.
Sevinçleri dağıtırdın cömertçe.
Geriye hüzün kalırdı.
Hüznü de taşırdın cesurca.
Yolculuk yakındı
Ama umudun da peşini bırakmadın.
Sanırsın ki umutlar seninle doğdu.
Öylesine yaşamaya vurgundu yüreğin.
Öyle ya kim sevmez ki yaşamayı!
Güneşin doğuşuna kim sevdalı değil ki!
Sen de öyleydin işte!
Sarılmıştın yaşama sımsıkı,
Ölümün sıcak nefesini hissetsen de.
Gittin,
Şiirlerinde sakladığın hüznünle
Ve kırık kalbinle.
Gittin,
Gittin işte...
Ölüm,
Son sözü söylese de,
Iz bıraktın veda ederken
Cesur yüreğinle.
Şahamettin Kuzucular
8 years ago
Sevim Kınalı
8 years ago