Çiçekli yol

Zühre, bana Tanrı’dan bir hediye kalmıştı...Çiçekli bir yol, envai çeşit çiçekler vardı...Erguvanlar, papatyalar, güller, sümbüller ve daha neler neler. Ne olduğunu merak ediyor musun? 

Vaktin varsa biraz otur beni dinlemeni İnan çok istiyorum. 

Zühre, ben bu yola çok kişiyi davet ettim...Eş,dost,akraba hatta yoldan geçenleri bile aldım en az bir defa...Her gelen ne yaptı biliyor musun?

Bir çiçek koparttı. Her gelen bir çiçek aldı o güzel yoldan...Sonunda ben o güzel yolun çiçeksiz kaldığını fark ettim. Her defasında canım o kadar yanmasına rağmen gıkım çıkmadı...

Sonra bir şey fark ettim. Her gelen bir tohum bırakmış esasında bana. Ben o tohumları teker teker diktim, suladım ve baktım. Gözümden sakındım onları, Zühre onları gözümden sakındım diyorum sana beni anlıyor musun? 

Sonunda her biri eskisinden daha güzel bir çiçek olmuştu fakat biri eksikti.

Benim bembeyaz “Müge çiçeğim.”

Onun yerinde bir tohum bulamamıştım....

Müge çiçeği çiçekli yolumun en güzel çiçeğiydi ve yeri hiç dolmadı.

Zühre sen benim “müge çiçeğimsin.” Bütün bu çiçekler benim emeğim. Ama sen benim kaybettiğim tek gerçeğimden. Sen olmadan bu yol hep biraz daha çirkin. Zühre, şimdi bana hiç oldum diyemezsin. Sen benim çiçekli yolumun yeri doldurulamayan “en kıymetli” çiçeğisin. Zühre, bana hiç oldum diyemezsin