Çimen Yaprakları Walt Whitman

Walt Whitman 1819-1892 Amerikan edebiyatının uluslararası bir üne kavuşmuş ilk şairidir.  Çok az bir resmi eğitim almış, ofis oyluk, matbaacılık, gezici okul öğretmenliği ve gazete ve dergi editörlüğü gibi işlerle uğraşmış, daha sonra da demokrat olarak politikaya atılmış bir şairdir. [1]

1855 yıllarındaki Amerikan Edebiyatı hâlâ kökü Avrupa’da olan, Avrupa ‘nın beğeni ve ölçülerine dayanan bir edebiyattı.  Walt Whitman, Emerson’un da şiirlerinden etkilenerek  Avrupa şiiri ile  biçim içerik benzerliği göstermeyen  bir stil ile şiirler yazıyordu.  Bu şiirler öncesi de olmayan Özgün Amerikan şiirinin temelini atmış oluyordu. Şiir kitabının adı ise Çimen Yapraklarıydı.  Whitman’ın.  Bu eseriyle Amerikan şiiri, başlamış oluyordu.

Çimen Yaprakları  ilk kez  4 Temmuz 1855’te Brooklyn’de 795 adet basılmış, pek çoğu da satılmamıştı. “Yaşantısını ve eserlerini bir potada eritme başarısını göstermesi Whitman'ın şiirlerinin etki gücünün artmasına vesile olmuş. Şiirlerdeki ölçülü imgesellikten öte, tatlı bir söylev taşıma özelliği daha bir ön plana çıkmıştı. “[2]

Şair,, tarlada, fabrikada, doklarda çalışan, “güzelim bahar rüzgârına ter kokuları” salan insanları anlatıyor bu türden insanlara sesleniyordu.  Whitman’ın şiirleri gölgede kalanları göklere çıkaran toplumsal şiirlerdi. Whitman  halkın kendisi gibi yaşamış, halkla kaynaşmış, pazar yerlerinde, balıkçı kayıklarında, iskelelerde konuşulan bir dil ile yazmıştı. [3]

Boston’daki  edebi çevre onu içine kabul etmedi ama  o gerçek Amerikan şiirini ortaya çıkarmıştı.

Walt Whitman’ı bu şiirleri  önce “vatan şairi”ne, oradan “iyi yürekli  kovboy şaire sonunda  ise “bilge”ve “efsane” şaire dönüştürmüştü. [4]

“Çimen Yaprakları 12 şiirlik 90 sayfalık bir kitaptan 400 sayfalık bir “tuğla”ya ulaşana kadar Amerika’da çok şey değişmiş. Whitman da değiştirmiş kendini: şiirini, giyimini, eşlerini, hayatını. Bohem, cüretkâr, bıçkın “şair yenisi”nden, bilgeye, veliye evrilmiş. 1855’teki o ince ama cesur kitaptan 1892’deki okkalı cilde Çimen Yaprakları’nın geçirdiği evrim şairin hayatıyla şiirinin aynı olduğunun, ömür boyu yazılanın aslında tek bir şiir olduğunun mühürlü-imzalı kanıtı.”[5]

BENİ BİR KADIN BEKLİYOR

Beni bekleyen biri var, alabildiğine hazır, alabildiğine tamam,
kusursuz bir kadın.
Bir eksiklik olacaktı dünyamızda, eğer erkeğin erkekliği,
cinsiyet olmasaydı.

Cinsiyette her şey var, bedenler, canlar,
Anlamlar, sonuçlar, saflıklar, incelikler, ispatlar, söylentiler,
Türküler, emirler, sağlık, gurur, kadınlık sırrı, döl bereketi,
Bütün ümitler, iyilikler, hediyeler, ihtirasların her türlüsü,
Aşklar, güzellikler, yeryüzü nimetleri,
Bütün hükümetler, yargılar, tanrılar, dünyanın ünlü kişileri,
Bütün bunlar, daha niceleri, tohumun içindedir.

Sevişmenin tadını bilen ve çekinmeden söyleyen erkeği severim,
Sevişmeyi bilen ve çekinmeden söyleyen kadını severim.

Dişiliği olmayan kadını ne yapayım?
Beni doyuran, sıcak kanlı kadına, kadınlara gideceğim,
Beni anlıyorlar, beni istiyorlar,benim değerimi biliyorlar,
Ben de onların azgın kocası olacağım.

Onlar benden daha aşağı değil,
Yüzleri güneşlerle, rüzgârla yanmış,
Tenleri eski kutsal uysallığa, kuvvete sahip,
Yüzmeyi bilirler, kürek çekmeyi, ata binmeyi, güreşmeyi, ateş etmeyi, koşuşmayı,
vurmayı,kaçmayı, ilerlemeyi, dayanmayı da bilirler onlar,
Haklarını sonuna kadar bilirler - sükûnet içinde, açıktırlar,
kendilerini iyi tanırlar.

Sizi çağırıyorum,yaklaşın bana kadınlar,
Sizi bırakamam, ıslah edeceğim sizi,
Siz benimsiniz, ben de sizinim,bu işte hatır gönül yok,
insanları düşüneceğiz,
Uykularımızda, saz sairleri, kahramanlar yatar,
Başkaları değil, onları yalnız ben uyandırabilirim.
İşte ben ey kadınlar kendi yolumdayım,
Kimse durduramaz beni, büyüğüm, haşinim, sertim, ama sizi
seviyorum,
Gerektiğinden öte canınızı yakmam, korkmayın,
Devletlere gerekli oğullar, kızlar yaratacak erkekliğimi
boşaltıyorum size,
Alabildiğine zorluyorum kendimi,yalvarmalara aldırmadan ben,
Uzun zamandır içimde birikeni size doldurmadan geri çekilmeye niyetim yok.

İçimin coşkun ırmaklarını boşaltıyorum size,
Gelecek binlerce yılı içinizde kucaklıyorum,
Size Amerika'nın ve kendimin en değerli aşılarını katıyorum,
Sizden ateşli, güzel vücutlu kızlar, yeni sanatçılar, müzisyenler doğacak,
Size ektiğim çocuklar, bir gün kendi geleceklerinin çocuklarının ekecekler,
Tükenen aşkıma karşılık olgun kadınlar ve erkekler isteyeceğim,
Onların da başkalarıyla, bizim gibi kaynaşmalarını bekleyeceğim,
Onların da meyvalarınıza boşaltacağı coşkun sağanağa, benim
şimdi size boşalttığım kadar güveneceğim,
Doğumdan, hayattan, ölümden, ölmezlikten, sevdalı ürünler bekleyeceğim,
İşte bunun için şimdi size aşk ekliyorum.

Çeviren : Nevzat ÜSTÜN

SANA

Yabancı, yolunun üstünde bana rastlar da, konuşmak
istersen, niçin benimle konuşmayasın?
Ya da ben niçin seninle konuşmayayım?

DÜŞÜMDE GÖRDÜM

Düşümde gördüm, yenilmez bir kent gördüm, bütün
dünyanın saldırılarına karşı koyuyordu,
Arkadaşlık Kenti?ydi düşümde gördüğüm kent,
Orada hiçbir şey sağlam, sağlık içinde bir aşka üstün tutulmuyordu,
orada her şeye aşk öncülük ediyordu,
Ne zaman bakarsanız bakın, o kentteki insanların hareketlerinde
açıkça belli oluyordu bu,
Bakışlarında, sözlerinde açıkça görülüyordu.

GÜZEL KADINLAR

Kadınlar oturuyor, ya da oradan oraya gidip geliyorlar,
kimi yaşlı, kimi genç,
Gençler güzel – ama yaşlılar gençlerden de güzel.
Hayat Dolu Şimdi

Hayat dolu şimdi, yoğun, görünebilir,
Ben, kırk yaşında Birleşik Devletler’in sekseninci yaşında,
Yüzyıl sonra ya da yüzlerce yüzyıl sonraki birine bunlar
Henüz doğmamış olan seni arıyor bu dizeler.

Bunları okuduğunda görünebilir olan ben görünmez olurum,
şimdi sensin, yoğun, görünebilir, şiirlerimi gerçekleştiren,
beni arayan,
Yanında olduğumu ve senin yoldaşın olduğumu düşünüp
çok mutlu olacağını kurguluyorsun;
Say ki yanındayım.
(Yanında olmadığım konusunda çok emin olma.)

Walt Whitman (31 Mayıs 1819 - 26 Mart 1892, A.B.D.) “Calamus”dan Çeviren: İsmail Aksoy

Kalabalıkta

Kalabalıkta, arasında erkeklerle kadınların,
Farkına varıyorum birinin seçtiğine beni
gizli ve kutsal işaretlerle,
Benden başkası kabullenmiyor O’nu, babası bile, eşi, kardeşi,
çocuğu bile benden yakın değil O’na.
Bazıları şaşırmış, O değil - O tanıyor beni.
Ah sevgili ve kusursuz eşit adam,
Düşündüm ki keşfedersin beni böyle zayıf, dolaylı işaretlerle,
Ve aynı işaretlerle tanıyacağım ben de seni karşılaştığımızda.

Walt Whitman (31 Mayıs 1819 - 26 Mart 1892, A.B.D.) ”Calamus”dan  Çeviren: İsmail Aksoy

KAYNAKÇA

[1] https://tr.wikipedia.org/wiki/Walt_Whitman

[2] https://denizberat.blogspot.co.uk/2014/01/cimen-yapraklar-secme-siirler-walt.html

[3]  https://www.insanokur.org/?p=4637

[4]  https://www.ykykultur.com.tr/dergi/?makale=524&id=72

[5] https://www.ykykultur.com.tr/dergi/?makale=524&id=72