CUMHURİYET DESTANI

Milletimin kanına karılmışken cesaret,

Yakışmazdı bizlere ne zillet, ne esaret.

Kan verdi Al bayrağa nice şehit ve gâzi,

Canlandı gözümüde eşsiz, haşmetli mâzi.

Yine bir yiğit çıktı en zorlu anımızda,

Üçler, Kırklar,Yediler saf tuttu yanımızda.

Sırtlanlar parçalayıp yutmak isterken yurdu,

Belli ki unutmuştu yaralı olan kurdu…

Oysa dünya bilirdi her Türk doğuştan nefer,

Başkomutan ardından halkım eyledi sefer

Nice kınalı koçu kurban ettik cephede,

Kalpağıyla görüldü Ata’m Kocatepede.

İstiklâl aşkı ile dağlarda ateş yanar,

İnönü ve Sakarya, şahlanır Dumlupınar…

O gün savrulan kafa, kol, bacak, kemik, etti,

İki meydan savaşı, şükür zaferle bitti. 

İngiliz, Fransız’ı vatan bağrından söktük,

İzmirde Yunanlı’yı toptan denize döktük.

Şehirlerimde bitti İtalyan’ın talanı,

Hilal’e yenik düştü, ehl-I salip yılanı.

Yeniden dalgalandı ufkumuzda Al sancak!

Onun yüce kadrini, can veren bilir ancak!

"Bin Dokuz Yüz Yirmi Üç", çıktı Meclis’ten karar,

İrademiz hükmünü ortak akılda arar.

Milletimin her ferdi âşık sana hürriyet!

Niyazkâr’ım ebedi yaşasın Cumhuriyet!

Köksal CENGİZ(Niyazkâr)