Çünki yârim bî-vefâdır vaz geldim sevmezin

Bî-vefâ sevmek hatâdır vaz geldim sevmezin

 

Meyi eder her gördüğüne bir akarsudur hemân

Şivesi ancak banadır vaz geldim sevmezi

 

Düşmene uyup çün her cân ahdin gözlemez

Terkin urmak revâdır vaz geldim sevmezin

 

Gâh girye gâh nâle gâh muhabbet gâh gam

Bana bunlar ne belâdır vaz geldim sevmezin

 

Ey Muidi bî-bedeldir misli yok yârin velî

Bî-vefâ sevmek hatâdır vaz geldim sevmezin

 

 

 

1. Mademki sevgilim vefasızdır; ben de bıraktım artık onu, sevmiyorum. Vefasızları sevmek zaten hatadır. Bıraktım artık, sevmiyorum.

 

2. O her gördüğüne yönelen bir akarsu gibidir. Nazlanması ancak banadır. Bıraktım artık, sevmiyorum.

 

3. Rakiplerin, düşmanların sözlerine uyup candan verdiği her sözü unutur. Onu terk etmek münasiptir. Bırak­tım artık, sevmiyorum.

 

4. Bazen gözyaşı, bazen inleme, bazen muhabbet, bazen dert... Bütün bunlar benim için ne belâdır! Bıraktım artık, sevmiyorum.

 

5. Ey Muîdî! O sevgilinin eşi benzeri yoktur. Ama vefasız sevmek hatadır. Bıraktım artık, sevmiyorum

 

Prof. Dr. M.A. Yekta Saraç, Divan Şiirinden Seçmeler