DAĞ İLE HASBİHÂL

DAĞ İLE HASBİHAL
 

Dedim;
Ey dağ ne yücesin buluttan tacın
Göklere ser çekmiş dumanlı başın
Benim gibi senin bulunmaz acın
Bende senin gibi bir dağ olaydım
 

Dedi;
Ey insanoğlu boş hayallerdesin
Eşrefi mahlukat özün sırdasın
Meleklerden daha yüksek yerdesin
Bende insan gibi bir kul olaydım
 

Dedim;
Sen ki yükseklerden mağrur bakarsın
Ne dert bilir nede canın sıkarsın
Derdin olsa arışı yakar yıkarsın
Bende senin gibi bir dağ olaydım
 

Dedi;
Yükseklerde neler neler görürüm
O dertlerle için için çürürüm
Elimde olsaydı bende yürürüm
Bende insan gibi bir kul olaydım
 

Dedim;
Yaban sende börtü kurt, kuş, sende
Bahar sende yaz da sende kış sende
Etek sende gövde sende baş sende
Bende senin gibi bir dağ olaydım
 

Dedi;
Ben bilirim kurdun kuşun derdini
Ben çekerim yazın kışın derdini
Ah bir bilsen yüksek başın derdini
Bende insan gibi bir kul olaydım
 

Dedim;
Uhut sensin Hira sensin Tur da sen
Muhammet’i gördün ise orda sen
Sırları saklarsın gizli yerde sen
Bende senin gibi bir dağ olaydım
 

Dedi;
Uhut benim Hira benim Tur benem
Güvenilir saklı mahfuz sır benem
Muhammet için gizli yer benem
Bende insan gibi bir kul olaydım
 

Dedim;
Senin derdin olmaz taşsın topraksın
Elemden kederden fersah uzaksın
Nihayetinde de kula duraksın
Bende senin gibi bir dağ olaydım
 

Dedi;
Mevla’m halk eyledi insanı dağı
Düzlük ovaları bostanı bağ’ı
Gelecektir bil ki kıyamet çağı
Bende insan gibi bir kul olaydım
 

Beraber Dedik;
İnsan insan olsun dağda dağ olsun
Yeter ki halk oluş amacın bilsin
EVRENİ dünya da baki değilsin
ALLAH’IN sevdiği bir kul olaydım.