Dalgın nazarlarınla karıştırma elverir,

Sönmüş deveran-ı ocakta kıvılcımlı bir külü;

Terk eyle kendi haline, meftur ve münkesir,

Kalsın biraz da ateşi kalbinde örtülü.

 

Pür nağme bir bahar idi evvel şebabeti;

Bak şimdi hâl-i zarine; yanmış bir iskelet…

Ümidi, aşkı, gençliği, âlamı, firkati

Göklerde bir duman; arar enzar-ı taziyet”