Bu şebde cuşişi yâdınla ağladım durdum...
Gel ey kerimei tarih olan güzel yurdum.

Ufukların nazarımdan nihan olup gideli, 
Bu hâkdanı fenanın karardı bir şekli.

Gözümde kalmadı yer, gök; batar, çıkar, giderim.. 
Zemine münkesirim, âsmâna muğberim.

Gelir bu cevvi kebûdun serairinde güler, 
Çocukluğumdaki rüyaya benzeyen gözler.

Dumanlı dağların, ağlar, gözümde tüttükçe, 
Olur mesâhini gurbet de başka işkence.

Bizim diyarı tahassürden etmemiş mi güzer, 
Aceb neden yine lâkayd nesimi seher?

Demek bu mahbesi Amal içinde ben ebedi 
Yabancıyım... Bana her şey yabancıdır şimdi:

Ne rüzgârında şemimi cibalimizdir esen, 
Ne dalgalarda haber var bizim sevahilden.

Garibiyim bu yerin şevki yok, harareti yok; 
Doğan, batan güneşin günlerimle nisbeti yok.

Olunca yâdıma has re tf iken fezayi vatan 
Semâyi şarkı sual eylerim bulutlardan.

(Malta Geceleri)