DEBİSİ YÜKSELMİŞ AR DAMARIM
Bozkırda Yıldırım hızıyla beliren çiğdem,
Kar altından başını kaldırıp
Güneşi saygıyla selamlar.
Poyraz ın soğuk okşayışı
Ne beni üşütür ne de beyazlıklar için soyunmuş ağaçları.
Şarkımızı besteleyen irmaklar
Dağlardan kopardığı bir yüreği
Bağrına basıp da
Deli taylar gibi koşturur
Memleketimin aşınmış topraklarında.
Yurdum kadar yeşil özlemim,
Süresiz naaşımı kaldırıyor omuzlarda.
Yeni bir güne
Güneşi seni ve toprağı sığdırmak
Acıyı şerbete katıp,
Şiiri meze yapmak ,
Hiç bu kadar tatlı gelmemişti bana.
Yalnızlığın cazibesine kapılıp
Debisi yükselmiş damarlarımda
Uyanıyorum sana .
Dudaklarında beliren tomurcukla
Öpsem seni,
Gelecek bahar
Ar damarıma basa basa.