gök mavi
geceler nazenin
yoksun kalıyor sana
kelimelerim
nasıl doğurdum seherleri
bilir misin
yalnızlık dediğim
sen bana
baktığım her aynada
suretin asılı
dahası
ellerimde
ellerimizde biriktirdim ayrılığı
su ayaza kaldı
yokluğunsa bana
her sabahın uyanışında
yanıbaşımdaki yastığa
düşen kokunu
kolay mıydı solumak
kolay mıydı düşlerimden
düşen seni
yeniden yıldızlara taşımak
çocuksu gülüşlerinden
ısınan yüreğimi
tipiye atan sevgili
şimdi hüzün tenimin rengi
ne denizin mavisi doluyor
artık gözlerime
ne de rüzgar okşuyor saçlarımı
içim sağanak
dışım buz
ağlamak istiyorum
durmaksızın ağlamak
ben mi
ben şimdilerde
sensizliğe sürgün bir deli
