Deliliğin sırası
|
|
Ucu yanmış yakamı çevrelerken bir ağrı.
|
Yokluğuna pusuyor, gizleniyor gözyaşım.
|
Oluk oluk kanarken, yaram bağrıma doğru,
|
Rol kesiyor beynimde tükenmez senli düşüm.
|
|
Ne yaz geldi gönlüme, ne de yağdı zerre kar.
|
Bulutlanan gözümde unuttu beni bahar.
|
Sele dönen gönlümde hala mevsim sonbahar.
|
Hüzün eser içime, kurşun kadar sarhoşum.
|
|
Beni yalnız koyarak, kime neye gidişin,
|
Çok oldu hasretini bırakıpta yitişin,
|
Beni tutup gönlünden, kaç yıl oldu atışın.
|
Hicranımdan saymadım, sensiz kaçıncı kışım.
|
|
Biliyorsun vazgeçmem, çekemem artık yeter.
|
İçimde kara bulut, gözümde ölüm tüter.
|
Yazılıp bitti şimdi , bu oyun burda biter.
|
Deliliğin sırası uzak menzilde işim.
|
|
Ağlamaklı gözlerle Birisi' ni düşleyen,
|
Rengini kaybettiğim bir geceden başlayan,
|
Sızlayan anılara elemini işleyen,
|
Ölüm kokan iplere, feda olsun bu başım.
zekeriya duman
|