fe’ilâtün fe’ilâtün fe’ilâtün fe’ilün

 

Dem-be-dem dîdelerüm kim hat-ı hûbâna bakar

Ya’ni kim iki gözüm âyet-i Kur’ân’a bakar

 

Akl u fikri tağılup hâtırı mecmû’ olmaz

Her kimün kim gözi ol zülf-i perîşâna bakar

 

Görinen her gice mâh-ı nev ü encüm sanman

Göz kulağ oldı felek pes meh-i tâbâna bakar

 

Görinür âlem-i bâlâda kevâkib mânend

Çarh-ı sad-dîde bu şeb sen meh-i tâbâna bakar

 

Bahs ider âşık-ı bî-bâk u rakîb-i nâ-pâk

Fi’l-mesel cenge çıkar şîr ile meydâna bakar

Vecdiyâ gâv-ı alaf-hâr dir isem lâyık

Ol ki la’lini koyup çeşme-i hayvâna bakar

 

(Kavruk, Hasan; Selçuk, Bahir (2009). Filibeli Vecdî ve Divanı (Metin-Dizin), Malatya: Özserhat Yay., s. 101.)